Gezond en lekker
Appelciderazijn leerde ik kennen in 2013 binnen de Arabische cultuur. Het drinken van appelciderazijn op een lege maag was daar een dagelijks ritueel. De meeste mensen mengden het met warm water en dronken het ’s ochtends om de stoelgang te bevorderen. Dit intrigeerde mij, dus besloot ik zelf de effecten te onderzoeken. Tot mijn verrassing merkte ik ook de positieve effecten van appelciderazijn, en ik gebruik het sindsdien dagelijks. Ook gedurende de dag drink ik af en toe een glas appelciderazijn, verdund met koud sprankelend water. Ik ervaar het als een verfrissende dorstlesser, en de lichte prikkeling geeft me een energieboost.
Het gebruik van appelciderazijn als een gezondheidsbevorderend middel heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot de oudheid. Hier is een overzicht van de oorsprong en evolutie van het gebruik van appelciderazijn:
- Oude Beschavingen
Babyloniërs (circa 5000 v.Chr.): De eerste gedocumenteerde productie van azijn wordt vaak toegeschreven aan de Babyloniërs, die het maakten van dadels en andere vruchten zoals appels. Azijn werd toen al gebruikt als conserveringsmiddel, smaakstof, en mogelijk als een medicinaal middel.
Oud Egypte: Azijn, gemaakt van druiven, vijgen, en dadels, werd in Egypte gebruikt als een conserveermiddel en een ingrediënt in medicinale mengsels. Hoewel appelciderazijn specifiek niet wordt genoemd, was de kennis van azijn als medicinaal ingrediënt al wijdverbreid.
Grieken en Romeinen: Hippocrates, de "vader van de geneeskunde", prees azijn om zijn medicinale eigenschappen rond 400 v.Chr. Hij gebruikte het in combinatie met honing voor verschillende gezondheidsproblemen, waaronder hoest en infecties. Hoewel hij geen appelciderazijn specifiek noemde, was het gebruik van gefermenteerde vruchten zoals appels een algemeen verschijnsel.
- Middeleeuwen
In de middeleeuwen werd azijn, inclusief appelciderazijn, gebruikt als een ontsmettingsmiddel en een geneeskrachtige tonic. Het werd ingezet tegen een breed scala aan kwalen, van pestbestrijding tot wondreiniging. De Franse soldaten gebruikten "posca", een mengsel van water en azijn, als een dorstlesser en voor medicinale doeleinden.
- 17e en 18e Eeuw
In Europa en Noord-Amerika begon men appelciderazijn systematischer te gebruiken, zowel in de keuken als in de volksgeneeskunde. Het werd vaak aanbevolen voor de behandeling van scheurbuik, door de vermeende hoge vitamine C-gehalte, en voor het reinigen van het lichaam.
Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog gebruikten soldaten appelciderazijn voor het ontsmetten van wonden en het bestrijden van ziektes.
- Moderne Tijd
19e en 20e Eeuw: Met de opkomst van wetenschappelijke geneeskunde raakte het gebruik van als medicijn wat op de achtergrond, maar het bleef populair in de volksgeneeskunde en als huismiddel.
Jaren 1950 en daarna: De belangstelling voor appelciderazijn nam weer toe, vooral door het werk van D.C. Jarvis, een arts uit Vermont, die in zijn boek "Folk Medicine" de voordelen van appelciderazijn aanprees voor gezondheid en welzijn. Dit leidde tot een heropleving van het gebruik als een gezondheidstonic in de westerse wereld.
21e Eeuw: Tegenwoordig is appelciderazijn een populair supplement geworden, gebruikt in diëten, detoxprogramma's, en als een natuurlijk geneesmiddel voor een breed scala aan aandoeningen. Het gebruik wordt gepromoot door gezondheidsgoeroes en alternatieve geneeskunde, en het is een vast onderdeel geworden van veel gezondheids- en wellnesspraktijken.
- Culturele Verspreiding
Het gebruik van appelciderazijn heeft zich wereldwijd verspreid, mede door de globalisering van gezondheidstrends en de toegang tot informatie via internet. Het wordt nu niet alleen in het Westen gebruikt, maar ook in verschillende culturen wereldwijd, die het hebben geïntegreerd in hun eigen gezondheidspraktijken.
In samenvatting is het gebruik van appelciderazijn geworteld in oude beschavingen en heeft het door de eeuwen heen een rol gespeeld in de volksgeneeskunde. De moderne populariteit is een voortzetting van deze lange traditie, waarbij appelciderazijn wordt geprezen om zijn vermeende gezondheidsvoordelen.
Advies: als je moeite hebt met zuren is het raadzaam dit voorzichtig op te bouwen. Begin met twee theelepeltjes in een longdrinkglas en bouw dat langzaam op tot een eetlepel per longdrinkglas.