Ademloos, adembenemend, dit zijn slechts enkele uitroepen die we kennen. Als we deze woorden loskoppelen en nadenken over het eerste woord, komen we bij "adem" uit. Dit geeft het geheel meteen een humoristische touch. Ik heb meer dan 30 jaar lang mensen begeleid die ziek waren, sommigen zelfs ernstig ziek, en zelfs enkelen die oog in oog stonden met de dood. Deze mensen hadden één gemeenschappelijk kenmerk: in rust ademden ze alsof ze een marathon liepen. Gemiddeld ademden ze 23 keer per minuut, terwijl in rust een ritme van 8 tot maximaal 12 keer per minuut ideaal is. Door zo snel te ademen, werden ze snel moe en voelden ze zich uitgeput. Een ander gemeenschappelijk punt was dat angst de overhand had en ze weinig tot geen vertrouwen hadden in het proces waarin ze zich bevonden.

Als er snel wordt geademd zonder fysieke inspanning, krijgen organen en cellen onvoldoende zuurstoftoevoer, en dat is iets waar we aan kunnen werken. Door hen bewust te maken van het feit dat ze zuinig moeten zijn met hun kostbare energie, begonnen ze te begrijpen dat zelfs hun snelle hartslag ruimte kon maken voor een aangename rustige hartslag. Ze begonnen zich vitaler te voelen en hun angsten vervlogen naar de achtergrond. Daarom zijn verhalen over ademhalingstechnieken geen verzinsels. Mijn advies is om dit serieus te nemen. Veel klachten die misschien sluimerend aanwezig zijn, zullen naar de achtergrond verdwijnen. Het voorkomt hyperventilatie, slapeloze nachten, enzovoort. Gun jezelf een beter leven door te leren ademen met regelmaat.

Een eenvoudige oefening: adem in gedurende twee seconden, houd de adem twee seconden vast en adem dan in twee seconden uit. Als dit goed lukt, ga dan naar drie seconden, enzovoort. Je zult merken dat je steeds dieper inademt, waarbij de onderbuik ook meedoet. Dit heeft als voordeel dat de darmen rust krijgen en beter gaan functioneren.

Succes!